เมื่อเราได้พบพูดคุยกันวันนั้น
รัก คือ เรื่องจริงไม่ใช่ฝัน
เรื่องร้ายเราผ่านกันมาด้วยดี
รอยยิ้ม เหมือนฟ้าสีครามที่ให้ฉัน
ไม่เคยลบเลือนจนวันนี้
จำทุกภาพได้ดี จนขึ้นใจ
แต่ตอนนี้ ต่างจากที่พูดมา
เธอไม่สบสายตา เย็นชาไม่มีเยื่อใย
ไม่ชิน ข่มตัวเองยังไงให้ทนไหว
เมื่อฉันต้องร้องไห้ ยืนแทบไม่ได้อย่างนี้
อะไรที่ทำให้ฉันเสียใจ
ปวดร้าวร้องไห้ เอาไว้ก่อน
ไม่อยากจะรับจะรู้เรื่องใด
ทำร้ายใจ เอาไว้ก่อน
ถึงฉันหมดความสำคัญ
อย่าเพิ่งพูดมัน เก็บเอาไว้ก่อนดีไหม
หากว่าในวันนี้ ฉันต้องเสียใจ เอาไว้ก่อน
เก็บทุกๆ ความทรงจำที่ดีไว้
ยิ้มถึงแม้รู้ดีเธอต้องไป
ฝันลบเลือนไปในวันนี้
แต่ตอนนี้ ต่างจากที่พูดมา
เธอไม่สบสายตา เย็นชาไม่มีเยื่อใย
ไม่ชิน ข่มตัวเองยังไงให้ทนไหว
เมื่อฉันต้องร้องไห้ ยืนแทบไม่ได้อย่างนี้
อะไรที่ทำให้ฉันเสียใจ
ปวดร้าวร้องไห้ เอาไว้ก่อน
ไม่อยากจะรับจะรู้เรื่องใด
ทำร้ายใจ เอาไว้ก่อน
ถึงฉันหมดความสำคัญ
อย่าเพิ่งพูดมัน เก็บเอาไว้ก่อนดีไหม
หากว่าในวันนี้ ฉันต้องเสียใจ
โว้วๆๆ พักก่อน ขอตั้งหลักก่อน
ที่เธอมองอย่างเย็นชากระพริบตาให้หายก่อน
เธอเห็นตาฉันไหมแดงกล่ำเพราะไม่ได้นอน
เพราะเมื่อคืนฉันร้องไห้จนน้ำตาเต็มหมอน
เธอคิดว่าฉันเก่งคงแบกรับทุกอย่างไหว
ฉันเก่งเรื่องความอดทนแต่เรื่องนี้มันเกินไป
ขนาดเธอยังไม่พูดแค่เห็นหน้ายังปวดใจ
ไอ้เรื่องที่เธอจะบอกช่วยเก็บไว้ก่อนจะได้ไหม
เพราะฉันมีเรื่องราวมากมายอยู่เต็มบ่า
แค่เรื่องงาน กับเรื่องชีวิต กระหน่ำก็แทบจะตายห่า
ถ้ายังเห็นแก่ความสัมพันธ์ ช่วยพูดกันวันอื่นดีกว่า
อย่ามาหาว่าฉันงอแงก็มันไม่พร้อมจริงๆ นี่หว่า
ตอนคบกัน ไม่เคยเรียกร้องอะไร
แต่ใน Bar สุดท้ายก่อนความสัมพันธ์ต้องจบไป
ฉันขออีกแค่แป๊บเดียว ให้เตรียมตัวเตรียมใจ
ช่วยหยุด พูด ต้องให้ฉันไหว้ไหม
อะไรที่ทำให้ฉันเสียใจ
ปวดร้าวร้องไห้ เอาไว้ก่อน
ไม่อยากจะรับจะรู้เรื่องใด
ทำร้ายใจ เอาไว้ก่อน
ถึงฉันหมดความสำคัญ
อย่าเพิ่งพูดมัน เก็บเอาไว้ก่อนดีไหม
หากว่าในวันนี้ ฉันต้องเสียใจ
วันพรุ่งนี้ ฉันต้องเดียวดาย
เอาไว้ก่อน